Een doodgewone tweede kerstdag...

                         

Een beetje rust, dat wenste ze me. Want dat had ik nodig na dit jaar dat meer dan 365 dagen telde. 

En gelijk had ze, de lieverd.

We zijn allebei voorzitter van een andere vereniging, maar het was ons laatste jaar.....ware het niet dat Corona er voor iets tussenkwam en we dat toch niemand konden aandoen...voorzitter zijn in zulken barre tijden? Komaan! Vooruit met de geit! What's another year? Zoals Johnny Logan ooit zo mooi zong op het Eurovisie songfestival.

Maar het viel wat tegen. Je moet de groep "levend" houden en hoe doe je dat als je geen activiteiten kan plannen? Of als je ze plant, maar dat je ze niet kan verwezenlijken? Of dat je op het punt staat ze te realiseren, maar dat je niet buiten mag? Of dat je dan wel buiten mag, maar dat je op tijd thuis moet zijn?

Er zijn leden die het lidmaatschap opzeggen: "Ik zie er het nut niet meer van in. Waarom blijven en betalen als je niet meer kan samenkomen?"

Er zijn er die willen blijven maar niet willen betalen.
Er zijn er die willen betalen maar niet komen.

Er zijn er anderen voor wie het allemaal goed is en weer anderen voor wie niets goed is.

Bref, het zijn moeilijke tijden.

Faire, refaire, défaire, faire avec, défaire, refaire, faire sans ....ik kan het niet meer volgen soms.

Ik sliep slecht afgelopen maand. Ik werd wakker rond 1:30u en was ontredderd dat het nog maar zo laat was, dat ik zeker nog 5 uur in bed zou moeten blijven want het was veel te vroeg om op te staan. En woelen en draaien en keren en in feite om niets wat onoverkomelijk is of was of zal zijn. gewoon de stress denk ik. De stress van het voortdurend moeten improviseren om de boel "levend" te houden.

En dus, na de wijze raad van een tante Kaat uit het gezelschap, zou ik een beetje rust nemen tussen Oud en Nieuw.
En warempel, ik slaap al drie dagen redelijk goed. Het kan ook aan de rijkelijke spijzen en de even voortreffelijke wijnen liggen die Jan erbij serveert- een mens mag iets hebben in deze duistere tijden. We zien kinderen noch kleinkinderen. Stuurden de pakjes op naar België en die kwamen op tijd terecht:! het leven kan soms mooi zijn.
Aperootje met facetime op de tafel terwijl Gust en Maurice hun pakjes uitpakken . Ze zijn blij en wij tenslotte ook.

Ach, volgend jaar vieren we dubbel. Voorwaar ik zeg U !

Gisteren avond , kerstavond ,kreeg Jan een mail.

Kijk hier eens naar! zei hij.

Ik kijk, een mail van EDF ( elektriciteit leverancier) : " We vinden het spijtig dat U uw contract bij ons hebt opgezegd....." enz enz ..."Indien de opzeg niet door uw toedoen gebeurde, gelieve te bellen naar nummer 09/......"

We dachten onmiddellijk aan een phishing mail....We hadden immers EDF niet opgezegd.
Maar zelfs al denk je dat, je bent een beetje ongerust...niet?

Morgen bel ik naar EDF, op zaterdag zijn die open.

Want telefoon opnemen, bellen, terugbellen enzovoort, dat is mijn rayon.

En trouwens Jan jaagt op zaterdag...dus...

Zaterdag, tweede Kerstdag, bel ik rond 9 uur naar EDF. 

Na een tiental minuten krijg ik een vriendelijke dame aan de lijn. Ik doe mijn verhaal.

Ik leg haar uit dat ik niet naar het op de brief vermelde nummer durfde te bellen ...uit vrees voor 'arnaque" , zoals we dat hier noemen.

Ik zal U doorverbinden met de juiste dienst. Vergeet vooral niet te zeggen dat U nooit wou vertrekken bij EDF, want anders zullen er U kosten voor heraansluiting aangerekend worden! U bent de derde vandaag met dit probleem. ..

Ik begreep bijna ogenblikkelijk dat ik lang aan de telefoon zou hangen en dat Jan daar toch maar mooi weer aan ontsnapt was .. terwijl hij rustig in een vallei aan het wachten zit op een everzwijn dat misschien zelfs niet langskomt...

Ik krijg een tweede medewerker aan de lijn. Hij begrijpt de situatie . Om me verder te kunnen helpen, moet ik mijn naam geven, mijn adres, mijn telefoonnummers, mijn email. En dan kunnen we verder. 

Tja, we zullen een nieuw contract moeten opmaken....Hoe groot is uw huis? Hoe verwarmt U zich? Hebt U een wasmachine, droogkast, ijskast, méér dan één, een zwembad? Welk type warmwater boiler hebt U?  Kan U naar uw meter gaan ( 20 m buitenhuis, maar dan kan ik de vaste lijn niet meenemen...) Kan U het nummer van uw meter meedelen. Hebt U een TPL nummer ? ( Hallo?) Hebt U een TPR meter ? ( hallo?) ....

Ondertussen loop ik naar boven om te kijken welke boiler we hebben, naar beneden om mijn paswoord van EDF op mijn "espace client" terug te vinden, vraag ik me af waarom ik dat allemaal moet zeggen daar waar ik al 14 jaar een abonnement heb bij EDF en dat er niets veranderd is....

Sorry mevrouw, ik kan enkel uw factuur zien, niet hoe uw oorspronkelijke contract eruit ziet.

Uw bankrekening? De drie laatste cijfers? 

We sturen U nu het contract op , kan U bevestigen dat U het ontvangen hebt? Hebt U de code ondertussen gekregen?

Oh, ik krijg bericht dat er een technieker bij U moet langs komen. Maar dat is betalend. Ik moet even info vragen aan mijn chef....

Oh.....ik ben alles kwijt mevrouw....U zal alles opnieuw moeten herhalen...sorry...ik verbind U door met een collega ondertussen zodat U niet moet terugbellen...(ook dat nog!)

Derde medewerker. 

Hoe kan ik U helpen?

Hij meent het! Ik moet ALLES opnieuw uitleggen....

En dan , vraagt de lieve man of ik misschien nieuwe buren heb? Eh, niet bepaald....

Kan U me namen geven van uw buren?

Ik begin ze op te sommen...

Ah oui, Patrick M.....de opzeg komt van hem...

Maar meneer hoe kan een vreemde die geen partij is van mijn contract een opzeg van mijn contract doen?

Hij heeft uw teller opgegeven, of zijn nieuwe leverancier heeft zich vergist van teller?

Maar mijn teller staat in mijn tuin , zeker op 50 m van zijn huis en zijn teller hangt aan zijn gevel...

Tja?

Kan U naar uw buur gaan en hem vragen naar zijn teller nummer ? En zijn PDJ nummer ?

In feite is dat ongelofelijk. Vooraleer men je te woord staat moet je je schoenmaat opgeven, hoeveel je weegt, hoe groot je bent enz enz ...maar EDF aanvaardt zonder enige vorm van bewijs omtrent de identiteit van de afzender, een opzeg van haar contract. 

Want in de mail van EDF staat ; "indien U geen opzeg hebt gedaan, bel dan naar dit nummer" ....

Dus de opzeg wordt geacteerd en nadien stelt men vragen.

En het kost geld om het contract weer in voege te stellen !

Na anderhalf uur ( Je leest het goed !) , rond 10:30 u dus, ga ik naar Patrick, de Franse buur en ik leg hem uit wat er gebeurd is.

Ah oui, j'ai changé de fournisseur!

Oui Patrick, mais tu as renseigné mon compteur....dus jij blijft bij je leverancier en ik ben mijn abonnement kwijt...
Non !!!

Oui !!!

Ca commence bien chez Total Energie !!!

Het is elf uur en Jan belt vanop zijn jachtterrein:

En, heb je EDF kunnen bereiken?

Ik zucht, er ligt al een dag achter me, zo voelt het aan althans.

Een uur later is hij thuis....dat is vlug, té vlug.

Mijn wapen blijft haperen, en ik had een everzwijn op 50 m bij mij vandaan...

Katia zal blij zijn, denk ik bij mezelf.

Dat was tweede kerstdag.

Een beetje rust, dat wenste ze me. Want dat had ik nodig na dit jaar dat meer dan 365 dagen telde. 

En gelijk had ze, de lieverd.

Tranendal

 

Het is woensdag 18 november en de zon schijnt.

Al de ganse dag in feite.
We eten nog altijd buiten, maar binnenkort komt ook daar een eind aan, natuurlijk.

Ik wandel- zoals elke ochtend-  met Pipa  rond 8 uur de berg op, langs de brievenbus, langs Vers haut, ga langzaam naar beneden, oplettend dat ik niet uitglijd ( of uit 'rol') op de honderden eikels die het pad bedekken.

Ben, een Engelse jonge bink begroet Pipa hartelijk. Hij verblijft in Paul en Lynn's huis , terwijl zij in angst de BREXIT onderhandelingen van nabij volgen in Wales. 

Een dikke zwarte kat loopt voor ons en Pipa heeft ze in de gaten. Ze rent tegen 100 per uur achter de kat aan en die ....wordt in de bomen gejaagd. Ze blijft pal hangen met haar poten wijd uitgespreid...het is zo grappig. Ik roep Pipa en bind ze aan de leiband, zodat Minneke poes voorzichtig naar beneden kan komen. Maar dat doet ze lekker niet. Ho maar! Stel je voor dat dat hondenmonster terugkomt. En inderdaad, eens ik wat verder op het weggetje ben en besluit Pipa weer los te laten, rent die als een gekkin terug naar de grote boom . Ik hoor een tak afbreken, en dan niets meer....maar Pipa komt terug, een glimlach op haar snuitje. Dat was leuk, lijkt ze te denken.

Terug thuis besluit Jan bladeren te ruimen, en dat zijn er verschrikkelijk veel. Hij zal ze later opstoken midden van de pruimgaard.

Dat is zijn plan.

Mijn plan ziet er anders uit. Ik besluit te bellen naar een oude vriendin, letterlijk dan: ik ken ze zeker 36 jaar en ze is bovendien ook in de 80....En daarna bel ik naar mijn Nonkel René wiens vrouw, de lieve tante Nizon op het einde van haar leven is. Neen geen Covid, maar die andere vreselijke ziekte. 

Eerst mijn vriendin, om me moed te geven om later naar mijn oom te bellen en het onvermijdelijke in een mensenleven van nabij te ervaren.

Bonjour Elyane, comment vas-tu?

Kan je geloven of niet, zegt ze, dat ik een paar minuten geleden aan jou aan het denken was en dat ik dacht; ik ga eens naar Geneviève bellen en nu bel je mij...

En bijna ogenblikkelijk begint ze te wenen. Ik ben even van slag, ik heb Elyane in al die jaren zelden weten wenen.

Maar Elyane, wat gebeurt er?

Het is belachelijk Gene, maar mijn hond is gestorven en ik kan me daar niet over zetten...

Natuurlijk is dat erg. Zeker als je in lockdown zit, overdag alleen bent en je dat dier dolgraag hebt gezien.

Een tumor in zijn achterpoot en ik zag het niet zitten dat ze zijn poot moesten afzetten, hij heeft zo dikwijls problemen met zijn andere poot, van arthritis dan...En ik was juist op kuur in Clermont-Ferrant toen het verdict viel en ik was er dus niet bij toen mijn schoondochter -die bij haar woont- naar de veearts is gegaan om hem te laten inslapen.

Echt ik begrijp dat. 

Een paar weken geleden hebben Paul en Lynn hetzelfde moeten doen voor Colin, hun border collie.

Van ouderdom, wou niet meer eten enzovoort enzovoort. Hij maakte een graf voor hem en een heuse grafsteen en hij ligt hier nu voor eeuwig.

Elyane heeft niet de kans gehad hem nog eens vast te pakken, een zoen te geven ...dat is erg.

En dan vertelt ze me nog een paar heel droeve dingen die in haar leven plaats vinden en ik ben er gewoon helemaal ondersteboven van.

Zou ik terug naar België gaan? vraagt ze me, Ik heb er nog altijd mijn appartement, weet je.

En ik versta dat, dat je op die momenten terug wil naar de plaats waar je ooit gelukkig was, als zou je die tijd kunnen terugbrengen , je opnieuw wikkelen in de liefde van je ondertussen overleden man, de tijd dat je nog geen ruzie had met je zoon, dat je je vriendinnen van toen terugvindt...al zijn er ondertussen ook al veel van overleden.

Maar hier heb ik ook veel vrienden nu, mijn kleinzoons wonen in Parijs en Bordeaux....ik weet het niet meer. Sorry dat ik je overval met mijn zwakte...

Oh ik had ze zo graag in mijn armen genomen, haar getroost , ik kon haar enkel zeggen dat ik haar begreep ,d at ze me altijd mag bellen....ze woont in een ander departement en van even een bezoekje kan er tijdens dit re-confinement echt geen spraken zijn.

Dag Elyane, je t'embrasse.

Moi aussi Geneviève!

Dan dacht ik eens eerst moed te putten uit een 'leuk' telefoontje met mijn oude vriendin...ik was gepakt op een moment dat ik het niet verwacht had.

Maar kom, nu Nonkel René, want straks is het te laat en dat zou ik mezelf niet vergeven.

Oncle René, c'est Geneviève .

Qui ?

Geneviève Meunier !

Ah oui Geneviève, c'est gentil de m'appeler.

Ik vraag hem of hij stand houdt en hoe Tante Nizon het stelt. Heeft ze niet te veel pijn ( alhoewel de Peeters-sisters té goed pijn uitstaan) . 

Inderdaad, zegt hij, maar ze krijgt morphine patches, dat helpt goed denk ik. Ze slaapt veel.

Ik wou je gewoon zeggen , nonkel René , dat ik het ongelofelijk mooi vind wat je doet voor tante Nizon, dat die blijk van liefde na 65 jaren huwelijk nog altijd bewonderenswaardig is.

Weet je, Geneviève, zegt hij , hoe zou ik haar niet kunnen liefhebben, na al wat ze altijd gedaan heeft : zorgen voor de kinderen.  ( ze hebben een zwaar autistische zoon ) Terwijl ik de wereld afreisde voor mijn werk, was zij thuis, altijd geconfronteerd met de problemen van dat grote gezin met onze zoon die veel zorgen nodig had . Ze deed het toch maar...

En daar waar ik de 'sterke' wou uithangen, was ik ineens heel klein, heel dankbaar voor deze uitzonderlijke levensles.

Hoe mooi is dat feitelijk?

En ze heeft naar André gevraagd, maar hij mag niet komen , want er is COVID in de home waar hij verblijft, misschien donderdag volgende week, kan je nagaan, dan is het misschien te laat.

Hij zei me nog een paar bijzonder vriendelijke woorden over mij, over onze moeder....

Geef Tante Nizon een zoen van mij alsjeblief!

Zal ik zeker doen..

Afscheid nemen, je wordt het niet gewoon.
Maar het is woensdag, 18 november , de zon schijnt en we kunnen nog altijd buiten eten....maar ook daar komt een eind aan, natuurlijk.

Voor Rhoda

 Toen we hier zo'n 14 jaar geleden kwamen wonen begon ik een verwoede Facebook gebruikster te worden. 

Ik postte af en toe een foto, een opinie, een verslagje van het ene of het andere en ik begon ook kort nadien mijn blog. Ik deelde mijn blog op mijn tijdlijn en later ook op de tijdlijn van enkele groepen waarvan ik lid werd. Zo post ik regelmatig op " Vlamingen in de Sud Ouest" of "Vlamingen in l'Occitanie" , bij BIB bloggers ( Belgen in het Buitenland) en ook bij Frankrijkgangers, waar vooral Nederlanders die in Frankrijk wonen of er willen komen wonen lid van zijn.

Dank zij die groepen, dank zij de reacties op mijn blog, vormde er zich een web van FB vrienden rond mij. En echt, we staan elkaar met "raad" en "daad" bij.

"Heb jij je belastingaangifte al ontvangen?"

"Philippe heb ij idee waarom je in België steun krijgt voor dubbel glas , maar niet als je hier woont?"

"Ja hoor, je moet vakje 951 invullen....probeer eens " en klik  , het werkt!

" Gene, dat nieuwe huisnummer, dat is de afstand van jouw huis tot aan je brievenbus hoor"

Zo heb ik tientallen voorbeelden , van conversaties tussen mensen die elkaar niet echt kennen, die elkaar nog nooit gezien hebben, maar die heel veel van elkaar weten.

Ja dat is vreemd. 

Jan "zit" niet op FB.

En toch kent hij ondertussen ook al veel namen van kennissen waar ik soms mooie verhalen van navertel, net zoals zij dat ook met mijn verhaaltjes van mijn blog doen.

"Jan, Filip zegt dat hij dat ook al eens meegemaakt heeft dat...."

Zelfs Jan geeft toe dat het soms handig en nuttig is om contacten te onderhouden.

Facebook houdt ook mijn vroegere contacten , mijn vriendenkring en oud collega's bij elkaar.

We blijven veel weten van elkaar. We feliciteren elkaar, of delen elkaars' leed.

En er zijn ook spelletjes op facebook.

Spelletjes laten me toe mijn verstand op nul te zetten en na te denken. Ik moet niets, ik wil me gewoon focussen op de balletjes die verspringen , problemen oplossen bij wijze van spreken. Zonder iemand lastig te vallen, enkel het spel en ik. 

Toen we hier dus zo'n 13 /bijna 14 jaar geleden kwamen wonen speelde ik een spelletje waarbij ik "levens" nodig had en die levens kon je bekomen dooradat andere spelers je helpen. Ze maken "punten of levens" vrij , schenken die aan jou en zo kan je verder.

Mijn zus speelde ook spelletjes en zei me op een dag " Gene hier in de ploeg in Antwerpen zijn er twee dames die jouw spel ook spelen. Claire en Rhoda. Ik heb je naam doorgegeven en je zal een vriendschapsverzoek krijgen. Ga erop in, het zijn lieve dames die je graag zullen willen helpen.

En zo leerde ik Rhoda kennen.

Telkens ik om hulp vroeg ,stuurde ze me een opgeheven duimpje ! Voilà, zei ze dan...

En langzaamaan verdwenen de spelletjes en volgenden we elkaar op een andere manier. 

Cor, haar man, leerde ik ook kennen en haar ganse gezin. Prachtige kleinkinderen waar ze -zover was duidelijk- dol op was.

Geboortes, doopsels, plechtige communie...het passeerde allemaal de revue.
Ze deed ook geregeld een oproep aan haat vriendinnen " Wie gaat er mee naar Mie Goor?" 

Ik weet bij de verste verte niet waar Mie Goors'zaak gevestigd is, maar ik antwoordde steevast" Ik Rhodake, maar ik vrees dat ik er niet op tijd zal geraken" "Geeft niet hoor kind, altijd welkom!"

Of ze toonde beelden van de nieuwe keuken of badkamer, de gordijnen, het terras....de kerstcadeautjes voor de kinderen, of voor sinterklaas.

Ze klaagde over het lawaai van de Sinksenfoor en of dat nog lang zou duren dat gejengel....

Met Rhoda was het echt altijd vrolijk, jolig, schalks. 
Ze was zeker graag gezien, de foto's met de vriendinnen logen er niet om .

.En dan plots, out of the blue, net na de communie van haar kleinzoon las ik een berichtje van Cor " Rhoda is opgenomen in het ziekenhuis met Corona !"

Het zal toch niet waar zijn , dacht ik. Maar ook niet meer dan dat. Goed ze was opgenomen, maar bon, er zijn zoveel corona zieken.

Maar de berichtjes van Cor werden met de dag verontrustender. "Ik mag er niet bij, ze ligt aan de beademing, de toestand is stabiel, nog altijd het zelfde, ik ben zo droef, ...."

En we spraken moed op hem in. Het komt goed Cor, zeker weten, hou de moed erin....

Tot ik vanmorgen een bericht van gisterenavond las " Rhoda haalt de nacht niet...;" en haar FB pagina werd overspoeld door lieve woorden van hoop, om te veranderen in woorden van medeleven.

Ik was er niet goed van.

Dat het zo vlug kan gaan.
Dat het zo dichtbij komt.

Dat het zo spijtig is.

En dat je zo droef kan zijn omdat iemand die je nooit van je leven gezien of gesproken hebt er niet meer is.

Ik zal je missen Rhoda!

Mijn immens medeleven aan Cor en de ganse familie.

Alleen (Elvis) ELLA blijft bestaan

 

En plots ziet de wereld er gans anders uit.

Het viel me op tijdens de nieuwsuitzending van vanavond: enkel positief nieuws. 

En ik kan me niet meer herinneren wanneer ik dat blije gevoel voor het laatst heb gehad.

Biden president en Trump die zijn baan verliest. Dat we ons niet meer dagelijks moeten blijven ergeren over alle onzin en haat die hij de wereld ingestuurd heeft en alle miserie die hij nog gaat berokkenen de komende twee maanden...maar aan alles komt een eind, ook aan zo'n onmens.

Een vaccin. Zie daar, zie hier ! Hoe straf is dat. Misschien tegen het voorjaar....en 90 % kans dat het werkt.  Ook aan de corona tijd komt een eind. Of in elk geval in zicht. Ondertussen zitten we nog altijd opgesloten in ons kot. We passen ons aan en er is al wat vooruitgang geboekt. Hier in Frankrijk mogen we 1 km rond ons huis wandelen, mét een papiertje in de hand. Als je de Covid app download op je GSM kan je ook zo'n formuliertje op je schermpje toveren, de gegevens staan er al klaar op, enkel nog "voor waar en echt verklaren" en je kan op pad. Geen bomen meer omkappen om te bewijzen dat je geen kilometer van huis bent en nog net binnen het uur weer binnen kan zijn....

En hop, op slag gaan de beurskoersen de hoogte in. Ze hebben weer hoop. Ze hebben weer vertrouwen. In de wetenschap. Want God heeft het vaccin niet ontdekt, maar een groep wetenschappers in een labo. Of wat had je gedacht?  

Virgin lanceert Hyperloop, waarmee je 100O km per uur op een trein of zoiets zal kunnen reizen. Ook aan "Goedkope vluchten" die nadelig zijn voor het klimaat: komt een eind  Branson heeft de oplossing. Het ziet er nu nog buitenaards en futuristisch uit, maar er zit toekomst in, zeker weten.

                                      

En dat gebeurde allemaal op één dag. Gedaan met jammeren en kreunen. We kunnen weer hoopvol de toekomst tegemoet.

Er is tenslotte maar één ding dat vandaag wel is blijven bestaan , neen niet Elvis, maar Ella. Die, die blijft gewoon voor altijd tot in de eeuwen der eeuwen de aller-slimste mens van de wereld....

Morgen : 18 e deelname het is en blijft onwezenlijk....

715 en ANTS

We kregen een brief van onze kersverse burgemeester . Hij is ook onze buur. En zo'n 13 jaar geleden verkocht hij ons het huis waarin we wonen, want hij en zijn vrouw runnen een immobiliënkantoor in het centrum van het dorp. Nu is hij net met pensioen gegaan en heeft hij dus zeeën van tijd, ah ja, hoe zou je dan zelf zijn?

Een brief van de burgemeester. Gericht aan Geneviève Vercruyce....dat is ook jaren geleden dat die combinatie op een briefhoofd stond. Bij mijn eerste werkgever, in 1979, lieten ze mij geen keuze. Ik moest en zou de naam van mijn echtgenoot gebruiken. En hier in Frankrijk besloot de ambtenaar van financiën dat die naam ook degene zou zijn die op officiële papieren gebruikt zou worden.

-Mijnheer, mijn echtgenoot is (was toen in 2007) al 11 jaar overleden.......

- En toch nemen we die naam.....

Och, dacht ik, wat nut om daarover een polemiek te beginnen hé....Nu , 13 jaar later zou ik op mijn strepen staan en eisen- non mais!!!!- om mijn eigen naam te mogen blijven dragen.

Goed, de brief, voor mij......

"Om administratieve redenen kennen we U een huisnummer toe : vanaf nu is uw adres 715, Chemin de Vers, 46170 Castelnau-Montratier -Sainte Alauzie..."

Het was nog niet genoeg dat de plaatsnaam van ons dorp zo lang is dat ze er ook nog eens de naam van een heilige aangeplakt hebben....

En dat ik 1 maand tijd had om al mijn officiële contacten te verwittigen.

Er zat ook een foldertje bij. Hoe je te werk moest gaan om je grijze kaart van je wagen aan te passen aan de adreswijziging....graaf.

En dus ben ik de ganse maandagochtend bezig geweest met aanpassingen : de Franse fiscus , orange, EDF, SAUR, AXA, CA, consulaat, Belgische banken, ziekenfonds , CPAM, en telkens voor mij, dan voor Jan. Voor de ene een mail, voor de andere via een APP, nog anderen vragen een copie van de brief van de burgemeester. Sommigen vragen dat je een formulier invult. En bijvoegt. En dan krijg je een mail terug, we hebben het gekregen maar nog niet verwerkt. Anderen vragen of je een robot bent. Nog anderen om je GSM te raadplegen want dan krijg je een code en die moet je dan vlug vlug inbrengen op het scherm en dan krijg je een een "reuze OK- bericht!" .

Soms ben je niet vlug genoeg of heb je je en letter miskeken...

Soms krijg je onmiddellijk een "flash" : ik ben er niet tot eind augustus, je kan voor al je vragen terecht op nummer......etc' 

Soms zal het een paar dagen duren eer je wijziging "zichtbaar" wordt. Ook niet erg.

Bref, enfin, kortom,  : "Moet ik er een tekening bij maken?"

En toen dat allemaal gedaan was , stond er onderaan een bericht in heel kleine lettertjes  :

 

Plus qu'une seule étape pour activer votre compte et ainsi profiter de tous les services pratiques du site https://ants.gouv.fr.

"Ants"

Nog iets waar Fransen heel goed in zijn, in afkortingen.
Even googelen en voilà :

Agence Nationale des Titres Sécurisés : "ants"

Balen, echt balen.....

 

Waarom had de burgemeester dat nu niet in zijn brief gezet of op dat foldertje?

Zo praktisch die Franse administratie.

Maar kijk, nu wonen we niet meer in een "LIEU DIT" maar in een echte straat, weg beter gezegd en we hebben een huisnummer ....Misschien vindt de pakjesdrager van TV Vlaanderen onze brievenbus en steekt hij er de decoder in die we twee maanden gelegen aankochten....." we vinden U niet!" 

Wie ook niet te vinden was maar nu plots "zichtbaar werd" voor de Belgische postbode dan, is mijn oom René in Oostduinkerke.
Die ontving verleden week mijn nieuwjaarskaart  met mijn beste wensen voor een goede gezondheid voor het jaar 2019 ( U leest het wel !!!!!2019) in de bus. Zo maar. Ondertussen is mijn tante die mede bestemmelinge was van de kaart   ondertussen   overleden. Hoe ironisch kan zoiets zijn in feite ?

De postbode , uw vriend !.

Voor al degenen die me soms een kaart of een brief sturen, het adres staat hierboven correct vermeld , het weze gezegd....

Dus dit is meteen post met een gouden tip voor al degenen die een huisnummer toebedeeld kregen in Frankenland : Ga naar service-public.fr of direct naar  https://ants.gouv.fr .en je kan bijna alles in één keer wijzigen.

Fanja !!!

Na heel interessante tips van blog-fans bestelden we een product dat "Xenum In and out cleaner" heet.We goten het in de Nissan x - trail en Jan ging er een aantal kilometers keihard mee rijden op de autostrade....Niks, het lampje bleef branden. Dan naar de garagist die voor een redelijk klein bedrag de filter reinigde en vooral de lucht densimeter , want daar lag waarschijnlijk de oorzaak van ons miserie.
En zie, het lichtje is UIT.
Toen ik het product bestelde op internet was ik bang dat ik bij een oplichter terechtgekomen was, want eens betaald verscheen er een bericht met foutieve spelling "dat de leveringen pas op 27 augustus zouden hervatten" ....Ik reageerde onmiddellijk per mail en dacht werkelijk dat ik in de zak gezet was. Een dag later kreeg ik een mail met verontschuldigingen, een SMS, een voicemail bericht , een whatsapp videobericht (echt waar) van de eigenaar van de firma die zich mateloos verontschuldigde voor het ongemak, dat het goedje reeds opgestuurd was en dat ik 20 % korting kreeg bij een volgende bestelling. EN inderdaad , een paar dagen nadien kregen we de reinigingsstof in de kramikkelige brievenbus. Zo zie je maar, er zijn nog eerlijke mensen die weten wat commerce doen betekent en klantenservice in hun vaandel dragen.

Gans anders was het bij TV Vlaanderen waar we een nieuwe box bestelden, ook al omdat een blog-fan ons verzekerde dat TV Vlaanderen ook naar Frankrijk boxen opstuurt.  Eind juni kregen we bevestiging van onze bestelling. Het pakje was onderweg. Een maand later, nog geen box....We mailden en ene Simon antwoordde ons heel beleefd dat inderdaad "bij nazicht bleek dat het pakje teruggekomen was omdat het adres onbestaand was". Ik kreeg prompt een tevredenheidsenquête , die- als je ze beantwoordt maar een paar regels commentaar duldt, klaag je meer dan drie regels dan wordt alles gewist-. Ik antwoordde even beleefd maar nogal kort van stof "dat als ik dus niet gereageerd had, er niets was gebeurd? " en ik voegde er mijn eigen tevredenheidsenquête bij "Wat vindt U daar nu zelf van Simon?"
Vandaag kreeg ik een nieuwe mail dat het pakje terug werd opgestuurd naar het adres waar we ondertussen reeds 13 jaar wonen en de pakjes van over heel de wereld toegestuurd krijgen, al kan de postbode soms niet lezen van wie welke brievenbus is....maar dat is nog een ander verhaal. Een vervoerder is geen postbode.

( Beste meneer Hellemans,
Bedankt voor je e-mail,
Alvast mijn excuses voor het ongemak.
Bij nazicht van jouw dossier zie ik order 3178836 terug naar ons is verstuurd omdat jouw adres onvindbaar of incorrect was. Kan je ons een alternatief adres geven om het pakket naar terug te sturen?
We hopen dat we je hiermee voldoende hebben geïnformeerd. Mocht je nog verdere vragen
hebben, dan kan je steeds terecht op www.tv-vlaanderen.be/vragen of contacteer ons even opnieuw
en we horen graag wat we voor je zouden kunnen doen.
Met vriendelijke groeten,
Simon)

We vroegen eveneens aan mijnheer Filippi, dé specialist van  de antennes in ons gedeelte van de Lot om onze antenne van plaats te veranderen. De boomklimmer die enkele bomen van de grootste takken ontdaan had was tevoren komen kijken of hij nog meer takken kon verwijderen, maar hij raadde ons af om met die methode verder te gaan. We zouden elk jaar last hebben met de bomen rond het huis en hij weigerde gezonde bomen te vellen voor een (stomme, OK, inderdaad) antenne.
Mijnheer Filippi regelde de klus en nu staat er een antenne pal op het dak van de voorgevel. 't Is misschien niet esthetisch even mooi als tevoren waar je de antenne niet zag, maar .....we kunnen weer naar de Vlaamse zenders kijken. Nu nog even wachten zeker op films en series die ons interesseren en die we nog niet hebben gezien, want het is de tijd van de komkommers.....niks op TV.

Aangezien de casting die we ons aangeschaft hadden niet zo goed functioneerde om beelden vanop de computer naar de TV te casten vroeg ik midden juni aan orange om langs te komen en de fiche van de telefoon in het huis te komen vervangen. Dat was echt nodig want door regelmatig de fiche uit de muur te trekken en opnieuw in de muur te steken was die na zoveel jaren aan vernieuwing toe. Hier in het zuidwesten krijg je immers  bericht via SMS van orange als er onweer dreigt dat je de livebox moet uitschakelen .....en er zijn hier nogal veel hevige onweders....
Maar eer je respons krijgt van orange van een medewerker die je met zo'n probleem kan verder helpen, smeer je best je boterhammen en zet je een volle thermos naast je bord....het kan uren duren. Je hebt allerhande mogelijkheden: chatten, de FAQ helemaal lezen, op verschillende accounts dezelfde mogelijkheden proberen, je kan ook bellen en net zoals bij Proximus -als je er niet meer in gelooft, krijg je iemand aan de lijn....  "Ja mevrouw maar als er een medewerker komt dan kost dat 68 euro omdat hij binnen in uw huis een herstelling moet uitvoeren. U moet een masker op hebben alsook alle leden van uw gezin. Hij zal er zijn op 21 juli om 8 uur" Geen probleem zei ik, op 22 juni ( een maand tevoren dus hé) .

Op 22 juli zouden de kinderen hopelijk toekomen, maar dat was nog niet zeker, de veiligheidsraad zou eerst overleggen of reizen naar het buitenland kon,  dus ik was al behoorlijk zenuwachtig toen ik om 8 uur voor mijn huis zat te wachten op de man van orange.   Voorzichtigheidshalve had ik aan de bovenbuur gevraagd of mijn auto bij hem mocht staan want als de camionette van orange te groot is wordt het moeilijk draaien op de oprit en  ja , natuurlijk kon en mocht dat van onze buur .
Rond 11 uur krijg ik telefoon ....." Ja mevrouw U verwacht een technieker van Orange...maar hij kan niet komen, hij zal morgen komen om 8 uur ."
Ik was niet te ontgoocheld, na drie uur buiten te hebben zitten wachten , ik was al blij dat ze me belden dat hij de dag erna kwam.

Dus, opnieuw naar de bovenbuurman om nog eens te vragen of de auto bij hem mocht staan, gans mijn verhaal opnieuw doen , over orange etc....en ik wou nu niet dat Aude en C° samen met de man de oprit zou oprijden , want hoe geraak je dan nog van het erf.
De volgende morgen om 8 uur kwamen de kinderen toe....Blijdschap, tranen, geluk, eindelijk.....
Geen man van orange. Ik kon niet weg, ik moest voor de deur blijven zitten (stel dat ik de bel of de telefoon niet zou horen dat hij het huis niet vond of zo....nu was iedereen eindelijk aangekomen en zat ik voor mijn huis.....
Rond 10.30u telefoon. "Ja mevrouw, U verwacht ene technieker van Orange,maar hij kan niet komen, hij zal de 1e augustus komen om 15 uur ". Ik dacht dat ik ontplofte. Ik heb die man overroepen....natuurlijk kan hij er niets aan doen, maar dat was mijn zaak niet. Ik zou zeker niet in volle hitte op 1 augustus voor mijn huis zitten wachten op de lieve man met mondmasker ...
Allez, hij zou de 3e augustus komen om 10 uur, beter kon hij niet doen. Ik denk niet dat ik ooit zo kwaad op iemand was aan de telefoon.
Vandaag is hij gekomen, de technieker van orange en we kregen twee nieuwe fiches ( die we moeten betalen he, niet gratis" en we ontvangen beter internet....is dat geen goed nieuws, na al die miserie ?

Jan heeft de pruimgaard met zijn tractor mooi afgereden, en het hoge gras rond de pruimelaars mooi gekortwiekt met zijn .nieuwe "débroussailleur " 

Hij kreeg daarbij wel hulp van Maurice .

En tenslotte is het zwembad helemaal in orde en heeft iedereen zich bij de hittegolf van verleden week kunnen verkoelen ....en dat is toch puur geluk.

Maurice heeft zijn eigen taaltje bedacht en dat noemt hij "Fanja!". Niemand mag dat weten. Mij intrigeert het geweldig. Toen we afscheid namen vroeg ik hem of hij me toch iets in het Fanja wou zeggen en dat deed hij.....

Vrij vertaald betekent het " ALLES KOMT UITEINDELIJK GOED !

                                                                     FANJA !!!!

Klaagzang

Feitelijk is het allemaal begonnen toen je zei dat het lampje van de Nissan brandde, zei Jan

Inderdaad, toen is het allemaal begonnen.
Want dat lampje betekende dat de roetfilter het voor de tweede keer in het bestaan van de 4X4 begeven had en dat wou ook onmiddellijk "kassa,kassa" zeggen. Zo'n roetfilter kost al gauw 17OO EURO...Waarschijnlijk kwam het roet vast te zitten door de corona lockdown, waarbij we omzeggens zo goed als niet met de wagen hebben gereden. Onze buurman, Patrick, een autofanaat, beloofde ons met een machientje het lampje te kunnen uitzetten. Maar ook dat sloeg tegen. Zijn apparaatje herkende de Xtrail van Nissan niet. We blijven verder rijden, met het brandende lampje, totdat er een link ge-triggered wordt, zoals bijvoorbeeld de claxon die niet meer werkt, of je kan van het ene op het andere moment niet meer de 4X4 gebruiken enzovoort enzovoort, je passe les détails.

TV Vlaanderen kwam niet meer in beeld. "Weinig of geen signaal" staat er te pas en ten onpas op het scherm. We belden naar TV Vlaanderen en kregen een mevrouw aan de lijn die ons vriendelijk begeleidde met allerhande tests om tenslotte te besluiten dat onze antenne waarschijnlijk een beetje gedraaid was en dat we ze moesten "bijdraaien". We lieten mijnheer Filippi komen, een begrip die man voor alles wat met audio-visuele toestellen te maken heeft. De man kwam, zag ...en liet ons weten dat onze antenne geen millimeter verschoven was....Het zouden de bomen zijn die in de weg stonden en dus zou hij ons de naam van een boomveller doorgeven.
We belden de boomexpert die al een paar dagen later kwam kijken en ons een devis gaf die in feite hoogst redelijk was en dus begon hij aan de klus.

Na dit knappe werkje, konden we hooguit één korte week genieten van goede beeld-en ontvangst kwaliteit van TV Vlaanderen, tot we opnieuw het bericht zagen verschijnen "dat er weinig of geen signaal" is....
De boomveller kwam terug, maar raadde ons af nog meer takken te snoeien, laat staan bomen te vellen. We zouden de klus elk jaar mogen herhalen.En dat was TV Vlaanderen of de Vlaamse zenders die omzeggens zo zelden nog leuke, nieuwe, spannende, authentieke programma's uitzenden ons niet waard.

Mijnheer Filippi kwam terug en de enigste oplossing was het verzetten van de antenne.
Daar waar de antenne nu onzichtbaar is voor het oog, zal ze nu frontaal op de voorgevel geplaatst worden....Hij komt dinsdag.Het bestek is binnen.

Het "kastje" van TV Vlaanderen begon ook vervaarlijk heet te worden. Geen nood, we hadden nog een bakje boven bij de andere TV....en we bestelden uiteraard een nieuw kastje bij TV Vlaanderen ...
Ondertussen kijken we naar het VRT nieuws op BVN, en de Franse zenders kunnen we ook ontvangen, via een andere Astra ontvanger. Dus, zo erg is het ook niet.

We kochten ook een chrome cast , want je kon TV Vlaanderen toch ook via de computer casten op je TV....? Da's zeker dat, ware het niet dat ons WIFI debiet niet sterk genoeg is en de uitzendingen dus een keer of 5 onderbroken worden en je dus weer moet opstarten op je computer en je een gans stuk van de (herhalings-)film verliest. Of dat ik niet aan de computer kan zitten en iets anders kan doen dan naar die herhalingsfilm (of zijn onderbreking) te kijken.

Ik had flauwtes die zo erg waren dat ik er gewoon onpasselijk van werd. Ik dacht dat het een gevolg was van mijn operatie aan de nekwervels een vijftal jaren geleden . De huisdokter schreef net bij de lockdown pilletjes voor die me geen meter vooruit hielpen. Na de "confinement" keerde ik terug naar de dokter die me zei dat ik een agioloog moest raadplegen en een echo laten maken van mijn haarvaten. Misschien zat er een adertje gekneld? Of misschien stroomde mijn bloed niet goed? Ik kende een agioloog - je kan maar geluk hebben hé- en dus mocht ik dadelijk op onderzoek.
Je peux te rassurer Geneviève, il n'y a rien aux artères et le sang coule bien...par contre, le problème survient probablement de tes oreilles" ...en dus belde ik naar de Clinique Caves in Montauban en ik had weeral geluk zie, ik mocht de week nadien al op onderzoek....Het waren de oren, het was niks ernstigs, enkel een vervelend iets, "kristallen" in het linker oor en daarvoor moest ik bij een speciale kinesist zijn, "un kinésiste vestibulaire" in Cahors.
Het is echter niet één oor, maar je beide oren vertonen kristallen" zei de man. En dus moest ik drie keer teruggaan. Maar, ik geef het toe, de duizeligheid is verleden tijd. "C'est mieux que Lourdes, hein madame !" zei de kine en hij had gelijk.

"Mijn débroussailleur is kapot en ik heb eens gekeken op internet en bij Pole Vert hebben ze er van 650 EURO, dat zou dan dezelfde zijn als die die ik had....." , zei Jan, nadat Jacky Robert hem het droeve bericht van "onherstelbaarheid" telefonisch had meegedeeld..En dus gingen we naar Cahors en kochten we een professionele débroussailleur, want met die 1 ha pruimelaars is dat niet onnodig.



Serge Valmary, de loodgieter kwam het zwembad open leggen en er was weeral een lek aan de in-en uitgang van de stofzuiger ...
"Godvermiljaardenhé" ,hoorde ik Jan roepen. Nieuwe stukken halen in Cahors, wachten op Serge die vaak belooft om te komen maar waar je meestal lang moet op wachten vooraleer hij komt....Ondertussen tekende Jan , helemaal volgens het boekje , want technisch tekenen is zijn specialiteit tenslotte- een langere inlaat en bezorgde hij die aan de Franse buurman die een echte draaibank heeft en als er nu volgend jaar WEER een lek is aan de uitlaat van de stofzuiger, dan hebben we tenminste ons gerief. Ondertussen heeft Jan ook een putje gemaakt rond die uitlaat en er een betonnetje over gelegd....Non, mais !



Je zou denken dat daarmee het hoofdstuk van het zwembad voor dit jaar achter de rug is, mais rien n'est moins vrai.
"Ik kan de waarden niet ijken!zegt Jan met een gezicht dat op onweer staat.
Ik denk dat het de sonde is en ik ga naar Cahors om een nieuwe" , sakkert Jan en ik kijk zelfs niet meer op van het slechte nieuws
Met de nieuwe sonde lukte het spijtig genoeg ook niet, dus heb ik een nieuw toestel moeten kopen.
Drie dagen na elkaar bellen naar Serge, de loodgieter en zie daar was hij al ....en het marcheert.!

Thibault is gisteren en vanmorgen rond 6 uur al de "taluds" komen afrijden, want dat is een té gevaarlijke klus voor Jan , zelfs met een gloednieuwe débroussailleur....

Ik heb het gevoel dat ik iets vergeten ben......verbaast jullie dat?

het rapport

't Is vandaag de laatste schooldag...een andere titel dan in het liedje van Will Tura over de eerste schooldag.
En Gustje kreeg zijn rapport.
Rond 18.30u belde hij, facetimede hij zou ik eerder moeten zeggen. Ik sla het ene media door het andere .
Gust heeft zijn rapport gekregen mama,zei Aude.
Gustje knikte hevig met zijn blond kopje.
"En?" , vroeg ik benieuwd.
Goed hé, ik zal het voorlezen, want dit jaar zijn er geen punten.

Rekenen : je kent de tafels van vermenigvuldiging goed ! Waarschijnlijk heb je tijdens de corpna lockdown goed geoefend ?

En Gustje knikte zo hard ,dat ik vreesde dat zijn kop het zou begeven.
"Mamie , dat komt door jou!", zei de lieverd.
"Neen hoor ,Gust, dat komt door jou, want jij hebt het werk moeten doen hé"
"Neen mamie, zonder jou was het zo goed niet geweest!"

Zien jullie me smelten? Kunnen jullie zich dat voorstellen?

Lezen was ook heel goed, spelling ook, kom , we gaan er geen doekjes over doen, Gust mag naar het derde leerjaar.

Ondertussen zat Maurice met een droef gezichtje de vreugdedansjes van zijn broer gade te slaan.

"En jij ,Maurice, wat heeft Jufke Eva over jou gezegd?"
"Niks, ik weet nog niet bij wie ik volgend jaar in de klas mag. Wel dat Wout bij mij in de klas zal zitten en ik wou met Tuur in de klas zitten!"

Wout en Tuur zijn de tweeling-neefjes van Maurice en van die twee is Tuur zijn beste vriend....Maar juist daarom worden ze in de klas van elkaar gescheiden, anders zouden ze enkel met elkaar spelen, en dat kan natuurlijk niet.

"Maar Maurice, bij welke juf wil jij dan zitten volgend schooljaar?"
"Bij Juf Liesbeth"
" Dat komt goed jongen, zeker weten!"
"Neen mamie, dat komt niet goed, want ik weet nog niet of ik bij Juf Liesbeth mag zitten!"

Hij is zo grappig, spreekt zo vlug dat je hem soms gewoonweg niet begrijpt.

Het komt allemaal goed, laten we dat vooral nooit vergeten.
Want momenteel ziet het er niet zo goed uit. Momenteel hebben veel mensen de indruk dat alles achter de rug is, het gevaar is geweken...
Maar wat ik nog erger vind, is dat velen denken dat er nooit een gevaar geweest is.
We waren uitgenodigd bij vrienden verleden week en van bij onze aankomst zei één van de gasten- een goede vriend ook, een intelligente architect, we kennen hem al jaren- "mais on s'embrasse quand même Geneviève?"
Ik had daar helemaal geen zin in. Dus zei ik "non" .
Wel we hebben meer dan een uur gediscussieerd over de zin en onzin van alle sanitaire maatregelen.
"Er zijn meer mensen gestorven van kanker dan van dit virus tijdens de afgelopen maanden! Ken jij iemand die positief bevonden is? Neen hé! Wel, dat wil wat zeggen. Allemaal een uitvindsel van de politiek. Er zijn ocharme maar 29.000 mensen gestorven in Frankrijk. Wel let op, op het einde van het jaar zullen er niet meer gestorven zijn dan andere jaren!" En zo ging dat maar door. Ik dacht dat de andere gasten, waaronder ook een apotheker de man zouden op zijn plaats zetten...wel neen.
Ik voelde me slechter en slechter in het gezelschap. IK kon en wou niet geloven dat er zo dicht bij mij intelligente mensen aanhangers waren van een "complottheorie". En zie, toch was het zo.
Toen we later die avond in de auto zaten , zei Jan " Ik kan het niet geloven!"
Ik ook niet...wat was ik blij dat wij tenminste op dezelfde golflengte zaten.

Ik blijf dus hopen dat de tweede golf uitblijft. In elk geval tot na de zomer, want... ik verlang ernaar de kinderen en kleinkinderen weer in mijn armen te houden, ze te knuffelen en "en présentiel" verhaaltjes te vertellen.
Dat hoor ik hier vaak nu "en présentiel"....
Eerst wist ik niet wat de Fransen daarmee bedoelden. Het is het tegenovergestelde van teleworking. Het is "aanwezig zijn" op het werk. Present zijn. "Etre en présentiel" . Allez ,weeral iets bijgeleerd.

En plots werd iedereen ziek

Toen we nog opgesloten zaten in ons kot tijdens de confinement, trachtte ik de dames van mijn vrouwenclubje in Cahors toch een gevoel van samenhorigheid te geven, door onder andere, een wekelijks krantje rond te sturen met nieuws van elk van ons. We zijn met 34 en de leeftijd varieert van 34 jaar tot 93 jaar. Geen enkel lid van de club was of werd ziek. Geen corona, maar ook niks anders. Er zijn dokters,verpleegsters, thuisverpleegsters bij die dagelijks in contact kwamen en nog komen met corona zieken, maar onder onze leden, geen virus.
Er waren er die zich als vrijwilligster opgaven om in ziekenhuizen of EHPAD's - onze Vlaamse Woon Zorg centra- te gaan helpen en die waren soms 4 weken weg van huis, want ze sturen je liefst ver weg (echt hé) , wel ook daar, geen zieken.

Maar sinds de versoepeling van de maatregelen evolueert dat gans anders.

En plots werd iedereen ziek...

Arthritis, een pijnlijke schouder, zona , gezichtsverlamming, hartritmestoornissen, een lek in het hart, kristallen in de oren, een darminfarct, galstenen, overspannenheid,depressies... ik begrijp er niets van, de helft van de ploeg heeft één of andere belangrijke infectie, voelt pijn hier en daar, gaat naar dokter, kiné, specialist, de "urgences" ...kortom, het is net of we sterker waren tijdens de lockdown dan erna....



Ik weet niet wat moeilijker is: de leden warm houden voor de groep tijdens afzondering of ze troosten tijdens de versoepeling.
Ik kwam tot de vaststelling dat -als je voorzitter bent- iedereen je in vertrouwen neemt omtrent zijn kwaaltjes, ziektes, familiegeheimen, vriendenruzies, burenhinder, wantrouwen omtrent iets , "indignation" ten opzichte van inciviel gedrag, ergernis jegens links, jegens rechts, jegens midden.....maar dat je dat als voorzitter voor jezelf moet houden , "ceci n'est pas pour la gazette ", of eerst een ganse litanie over alles wat misloopt en dan : "et pour la gazette"....en dan denk ik bij mezelf " wie zijn we echt?" , waarom vinden we het zo moeilijk om ons kwetsbaar op te stellen?
Waarom mag de groep niet weten dat je ziek bent?
En waarom worden we NU ziek ?

In feite zijn mensen sterk, vind ik. Want in barre levensomstandigheden hoor je niemand klagen. Dan beklagen we degenen die het nog moeilijker hebben dan wijzelf: de verplegers en dokters die dagelijks geconfronteerd worden met zwaar zieken, degenen die op ene klein appartement in grote steden wonen, mensen met veel kinderen die niet naar school kunnen, werklozen, technisch werklozen, homeworkers die geen collega's zien en geïsoleerd zijn, ouden van dagen in een rusthuis zonder bezoek, mensen die alleen sterven....Maar eenmaal het ergste voorbij is, vergeten we zo vlug dat we er gisteren van uitgingen dat de wereld niet meer dezelfde zou zijn als tevoren....
neen, dan lappen we alle veiligheidsvoorschriften aan onze laars en dan zijn we weer op het "IK" -pad terecht gekomen, op de IPAD , letterlijk dan !

Ik hoop dat we ons herpakken.
Ik hoop het echt.
Want dit is voor mij een tweede golf van de corona, ééntje die we niet hadden kunnen voorspellen omdat we zoiets nog nooit hebben meegemaakt.
Jan belde met de longarts uit Clinique des Chaumes uit Montauban en op het einde van het gesprek zei hij " et monsieur, attention, le virus n'est pas parti, il règne toujours parmi nous, restez prudent!
Van een specialist komt dat hard aan.
We werden er stil van.

Concentratie-problemen

Ik lees graag. En veel. 

Maar ik moet spijtig genoeg vaststellen dat ik me tegenwoordig moeilijk kan concentreren bij het lezen.

Of dat ik moeilijkere boeken niet echt aankan, tegenwoordig.

Boeken met miserie toestanden. Boeken die zware onrechtvaardigheden in het licht zetten. Boeken met heftige thema's. Geschiedenisboeken . 

Het is me allemaal even te veel.

Denk dan na over belangrijke hedendaagse onderwerpen ; denk na over "wat na deze coronatijden?" , "hoe wil je dat de wereld er nadien uitziet?" , "prospectives et perspectives", het gaat niet. Ik heb geen zin om erover na te denken.

Misschien wordt mijn eeuwig optimisme de kop ingedrukt door de lockdown? 

Belet het mij verder te denken dat wat ik dagelijks ervaar?

Deze week heb ik aan mijn groepje vrienden drie keer het overlijden van hele goede kennissen meten meedelen.

Christophe was een bovenste beste kerel van 53 die een hartinfarct niet overleefde.

Josette was 90 en overleed ten gevolge van een zware ziekte.
En gisteren overleed Yves van 58 ten gevolge van een stom motorongeluk.

De ene mail volgde op de andere.
Telkens probeerde ik de mededelingen te besluiten met een gevoel van hoop.

Het waren fijne mannen en vrouwen. We missen ze nu al.

Is het dit verlies dat niet eens corona gebonden is wat me belet dieper na te denken over de wereld die ons omringt?

Of komt het doordat we deze mensen niet meer gezien hebben sinds een aantal maanden, dat je het gevoel hebt dat ze niet meer 'tastbaar" zijn? 

Of omdat je niet naar hun begrafenis kan en je geen afscheid kan nemen zoals je het zou willen?

Dat er zoveel niet meer kan?
En dat je je afvraagt hoe lang dat nog gaat duren?

Sinds twee weken mogen we opnieuw vrienden ontmoeten. Maximaal 10 personen en we moeten afstand houden, geen zoenen geven- wat in Frankrijk gewoonweg als "onnatuurlijk" aanvoelt-, dikwijls je handen wassen, je niet vergissen van glas en per abuis het glas van je buurman verder uitdrinken , de kat des huizes niet strelen, twee keer nadenken voordat je het toilet gebruikt....

Maar goed. We gingen toch in op een eerste uitnodiging bij hele goede vrienden. We zouden met 8 zijn en één van ons is van Portugese afkomst en ze droomde er tijdens de "confinement" van om sardines voor ons klaar te maken.

Het zouden dus sardines worden. En zoals hier ook dikwijls het geval is vraag je best aan de gastvrouw of jij voor iets kan instaan bij het diner ( ik kan me dat zo niet herinneren dat we dat in België gewoon zijn ...) , ik zorgde voor de kaas, Josy voor de Tiramisu en Friederike deed al de rest.

En het was leuk. Wat zeg ik? Het was geweldig.

De zon scheen uitbundig, de wijn vloeide rijkelijk, de sardines waren over heerlijk....en toen de avond viel was ik gewoon doodop. Doodop van het samenzijn. Niet meer gewoon van met zoveel mensen tegelijk te praten. Niet meer gewoon van zoveel te drinken en te eten. Omdat het smaakte. En we toch wel iets verdiend hadden zeker ? Twee en een halve maand onthouding en nu er volop tegenaan....

En we spraken over de concentratie problemen en het bleek zowaar dat ik niet alleen was met dat probleem.

Vele vriendinnen hebben gewoon zin in een "gemakkelijker" romannetje, een detective, een boek dat je geen zorgen baart of er in elk geval voor zorgt dat je niet nog meer zorgen aan je kop krijgt door je te concentreren op human interest items....

En zie, ik was oprecht blij dat ik niet de enigste was. Dat het van deze tijd is. Dat we al genoeg problemen hebben om er nog geen bij te creëren .

Dat al die virussen, die handschoenen, mondmaskers, het tekort of teveel ervan, het handen wassen, het gebrek aan vloeibare zeep, het verdubbelen of verdriedubbelen van de prijs van ontsmetting-gel, de doodzieke mensen, de sterftecijfers , de corona slachtoffers, de niet corona doden , dat het allemaal wat veel is voor een mens.

Of vergis ik me daarin?